Wyizolowanie kannabinoidów roślinnych w latach 60. doprowadziło naukowców do zbadania mechanizmów, dzięki którym te związki chemiczne oddziałują z neuronami mózgu (lub komórkami nerwowymi).
Rzeczywiście, lipid Δ9-tetrahydrokannabinol (THC) różnił się od innych rozpuszczalnych w wodzie neuroprzekaźników lub neuromodulatorów znanych w tamtym czasie, a hipotezy były takie, że psychotropowe działanie THC jest efektem cech związanym z błoną.
Jednak stało się jasne, że kannabinoidy rzeczywiście działały poprzez receptory, gdy w 1988 r. zidentyfikowano receptor kannabinoidowy w mózgu szczura.
W następnych dziesięcioleciach przeprowadzono dalsze badania nad składnikami ludzkiego układu kannabinoidowego.
Układu endokannabinoidowy
Endogenny układ kanabinoidowy (ECS) obejmuje receptory kannabinoidowe, endokannabinoidy (eCB) i enzymy (takie jak hydrolaza amidowa kwasów tłuszczowych), które syntetyzują i degradują endokannabinoidy.
CB1 i CB2: Receptory kannabinoidowe organizmu
Pierwszy endogenny receptor kannabinoidowy CB1 został pomyślnie sklasyfikowany w 1990 r., podczas gdy drugi, CB2, został zidentyfikowany w śledzionie i sklasyfikowany w 1993 r.
Oba receptory należą do supergrupy receptorów sprzężonych z białkiem G (GPCR), które są dużym i różnorodnym zestawem receptorów błonowych reagującymi na szeroki zakres sygnałów zewnętrznych.
Czyni je to niezbędnymi w regulacji licznych funkcji organizmu. Współczesna medycyna skorzystała z bardziej dogłębnego zrozumienia GPCR, a niektórzy badacze szacują, że nawet połowa sprzedawanych leków działa poprzez wiązanie się z tymi receptorami.
Receptor CB1 początkowo uważany był za obecny głównie w ośrodkowym układzie nerwowym i postrzegano go jako mózgowy receptor kannabinoidowy.
Obecnie uważa się, że CB1 występuje również w narządach obwodowych, ale tylko w niektórych miejscach i na bardzo wąskim spektrum występowania.
W mózgu CB1 jest najczęstszym GPCR, z najwyższymi zagęszczeniami (jak widać w mózgu szczura) w zwojach podstawy mózgu, hipokampie, móżdżku, istocie czarnej i korze mózgowej.
Uważa się, że receptory te odgrywają istotną rolę w poznaniu i motywacji, zgodnie z wysoką gęstością CB1 w częściach mózgu, które rządzą funkcjami sensorycznymi i motorycznymi.
Z drugiej strony, receptory CB2 były wcześniej uważane za receptor obwodowy, ponieważ znaleziono je głównie w komórkach odpornościowych, ale drugi typ receptora znaleziono również w ośrodkowym układzie nerwowym, chociaż w mniejszych gęstościach w porównaniu do CB1.
Zasugerowano, że CB2 jest częścią ogólnego mechanizmu ochronnego w układzie odpornościowym ssaków.
Następnie badane są leki działające przez wiązanie z CB2 w przypadku niektórych chorób, takich jak choroby wątroby, układu krążenia i choroby neuropsychiatryczne.
rozważ zakup w VapeFully 💜 |
 |
AEA i 2-AG – naturalne kannabinoidy ciała
Odkrycie sieci receptorów kannabinoidowych, aktywowanych przez roślinny THC (egzokannabinoid), sugeruje możliwość naturalnego występowania cząsteczek lipidowych (endokannabinoidów lub eCB) również w ciałach ssaków.
Ze względu na to, że THC jest lipofilowy (czyli inaczej – rozpuszczalny w tłuszczach) założono, że endogenne kannabinoidy również będą lipofilowe.
Wkrótce po sklasyfikowaniu receptorów kannabinoidowych odkryto dwa neuroprzekaźniki lipidowe, a mianowicie N-arachidonoiloetanoloaminę lub AEA (znany również jako anandamid, nazwany tak od sanskryckiego słowa ananda, co oznacza „najwyższą radość”) i 2-arachidonoylglicerol, lub 2-AG.
AEA i 2-AG od innych neuroprzekaźników, takich jak serotonina i dopamina, różnią się tym, że nie są przechowywane w komórkach nerwowych, ale są wytwarzane przez organizm w miarę potrzeby.
ECB różnią się od znacznej części neuroprzekaźników, ponieważ ich działania są pre-synaptyczne zamiast postsynaptyczne. Oznacza to, że wiadomości chemiczne eCB są wysyłane „wstecz” przez sieć neuronów.
Zwykle większość neuroprzekaźników jest uwalniana z jednego neuronu (komórki presynaptycznej), następnie podróżuje przez szczelinę zwaną synapsą i wiąże się z receptorami w sąsiednim neuronie (komórce postsynaptycznej).
Jest to aktywowany neuron postsynaptyczny, który następnie rozpoczyna zdarzenia umożliwiające rozprzestrzenienie się chemicznej „wiadomości”.
Z drugiej strony, eCB są tworzone „na żądanie” z komórek tłuszczowych w aktywowanym neuronie postsynaptycznym i wracają do neuronu presynaptycznego, gdzie wiążą się z receptorami kannabinoidowymi.
Enzymy w ECS
Dalej jest jeszcze ciekawiej. W komórce eCB rozkładane są przez enzymy. Hydrolaza amidowa kwasu tłuszczowego (FAAH) odpowiada za rozkład AEA na kwas arachidonowy i etanoloaminę.
Ponadto 2-AG jest rozkładany przez FAAH i hydrolazę monoacylową. Endokannabinoidy są szybko usuwane z komórki przez mechanizm transportu błony, który nadal wymaga dalszych badań. Gdy enzymy te są tłumione, działanie eCB jest przedłużone.
Działanie układu endokannabinoidowego.
Powszechnie uważa się, że ECS (układ endokannabinoidowy) jest odpowiedzialny za regulację szerokiego zakresu funkcji organizmu. Jest niezbędny do normalnego funkcjonowania centralnego i obwodowego układu nerwowego i ma udział w regulacji bólu, przewlekłego stresu, ciśnienia krwi i czynności żołądkowo-jelitowych.
Odgrywa także ważną rolę w leczeniu raka, leczeniu otyłości, rozmnażaniu, leczeniu chorób wątroby i wielu innych procesach.
Ostatnio wykazano, że eCB są również odpowiedzialne za modulowanie afektu (nastroju), motywacji i emocji. Leki atakujące ECS są badane pod kątem przydatności w terapii zaburzeń psychicznych.
Konieczne są jednak dalsze badania, aby uzyskać bardziej dogłębne zrozumienie złożonych mechanizmów tego systemu.
Na przykład naukowcy postawili hipotezę, że istnieje trzeci typ receptorów kannabinoidowych, chociaż jego istnienie nie zostało jeszcze w pełni wykazane. Innym przykładem funkcji ECS wymagającej dalszych badań jest mechanizm transportu błony, który – jak się uważa – usuwa eCB z komórek.
Niestety badania nad konopiami wciąż napotykają liczne bariery i wyzwania. W raporcie o stanie badań nad marihuaną ze stycznia 2017 r. Narodowe Akademie Nauk, Inżynierii i Medycyny (w USA) wskazały kilka przeszkód.
Jednym z nich jest brak finansowania i wsparcia dla opracowania krajowego programu badań nad konopiami indyjskimi. Inne wyzwania obejmują trudność w uzyskaniu wystarczającej ilości konopi indyjskich do badań naukowych, a także uzyskanie zgody na prowadzenie badań.
Lek jest ściśle regulowany przez agencje rządowe, ponieważ jest sklasyfikowany jako substancja z załącznika I – czyli odpowiednika naszego polskiego wykazu substancji odurzających.
Ponadto społeczność naukowa skupiona na temacie konopi indyjskich musi opracować bardziej rygorystyczny zestaw narzędzi i standardów badań. Metody gromadzenia danych, a także narzędzia nadzoru publicznego (takie jak krajowe badania zdrowia) również wymagają optymalizacji.
Konieczne jest usunięcie barier tego typu, ponieważ utrudniają one rozwój opartej na dowodach wiedzy na temat konopi indyjskich i systemu endokannabinoidowego.
Coraz większe znaczenie tego układu jest już widoczne. Zdolność do zidentyfikowania potencjalnych sposobów modulowania jego składników może doprowadzić do przyszłego rozwoju szerokiej gamy innowacji terapeutycznych.
Badanie tego ważnego systemu pomoże opinii publicznej zrozumieć liczne oświadczenia medyczne dotyczące produktów związanych z kannabinoidami, a także uzyskać bardziej obiektywny wgląd w potencjalne niebezpieczeństwa lub korzyści związane z konopiami indyjskimi.
Źródło:
https://www.hcmagazine.com/the-endocannabinoid-system/
Autor:
VapoManiak, wielki fan waporyzacji, kolekcjoner i niezależny recenzent waporyzatorów. Masz pytanie? Napisz do mnie lub zostaw komentarz – odezwę się! Zapraszam też na grupę na Facebooku: Waporyzacja Ziół Leczniczych, gdzie otwarcie dzielę się swoją wiedzą i odpowiadam na bieżące pytania.
